Gedachte.

Droom ik de dingen die gaan gebeuren of laat ik de dingen gebeuren welke ik droom?  Een vraagstelling welke misschien is te vergelijken met  de probleemstelling: wat was er eerder de kip of het ei?  Wat de kip of het ei betreft is dit geen interessante vraagstelling, want beide zijn een onderdeel van hetzelfde,  in een parallelle  verschuiving  in de tijd. De kip is het ei zonder de schaal en  het ei is een schaal met een opgesloten kip. Wat we  eerder  of later noemen  is een verschuiving in onze lineaire tijdsopvatting , welke opgesloten ligt in onze driedimensionale tijdsbeleving. Een gedachte ontvangen is in ons gevoel  een creatie van het idee,dat we  iets bedenken noemen. Maar is dat bedenken  niet een oneigenlijke gedachte binnen  de mogelijkheden van ons denken?  De beleving van een werkelijkheid welke wij niet bewust meemaken, noemen we dromen. Maar zijn deze dromen een creatie van versnipperde ervaringen, een collage van verknipte beelden of een film die ons bewustzijn genereert als interactie met onze hersenactiviteit? In een droom voelen we de ervaring van onszelf, zien de beelden van anderen, maar we zien onszelf nooit als gespiegeld beeld. Dit geeft de opvatting meer steun dat droombeelden vanuit onze eigen cerebrale activiteit ontstaan. We beleven de geregistreerde beelden in een andere tijdsdimensie en  beschouwen dat als een droom, een onwerkelijkheid. Deze onwerkelijkheid kunnen we meestal goed onderscheiden van de dagelijkse werkelijkheid, welke we bewust meemaken. Mijn openingszin is misschien onjuist en had beter kunnen luiden: Droom ik dingen die kunnen gebeuren of laat ik de dingen gebeuren die ik droom. Hiermee wordt het verschil in opvatting veel kleiner. 

Binnen de spirituele filosofie ligt het antwoord in de lijn van de verwachtingen. Op het moment dat een droom wordt benoemd of wordt beleefd wordt er een werkelijkheid gecreëerd, welke als een gedroomde werkelijkheid wordt beschouwd. Maar als we die gedroomde werkelijkheid opschrijven, doorvertellen of verfilmen is het opeens een andere werkelijkheid geworden. Dus de werkelijkheid bestond al op het moment van het beleven.  Misschien zijn de verschillen met het ei en de kip toch minder groot. De droom die uit het ei ontwaakt, verrast de kip. De kip die elke dag weer opnieuw  zijn ei  kwijt is en steeds denkt: dat heb ik zeker gedroomd.

     J.J.v.Verre.